Wyobraź sobie państwo, w którym pieniądze z Unii nie są narzędziem rozwoju, ale batem. Państwo, w którym rząd nie reprezentuje obywateli, ale wykonuje polecenia biurokratów z Brukseli. Państwo, w którym samorząd to ostatnia deska ratunku przed totalną ideologiczną inżynierią społeczną. A teraz przestań sobie wyobrażać – bo właśnie opisałem Polskę A.D. 2025.

To nie dystopia. To nie Orwell. To polska codzienność. Szantaż, presja, warunkowość, integracja, edukacja równościowa, plan klimatyczny, Centrum Integracji Cudzoziemców. A wszystko podlane gęstym sosem „europejskich wartości”, które z wartościami mają wspólnego tyle, co propaganda z rzeczywistością. W kierunku włodarzy samorządowych mówi się wprost: “Albo się ugniecie, albo nie dostaniecie złotówki”. Tak w chwili obecnej władza szantażuje polskie samorządy. I jeszcze wmawia im, że to dla ich dobra.

Unia Europejska – ta sama, która miała być gwarantem pokoju, wolności i partnerstwa – zamienia się w narzędzie kolonizacji ideologicznej. Tyle że dziś nie wjeżdża się czołgami, ale tabelkami w Excelu. Nie bombarduje się miast, ale budżetów samorządowych.

W „Dzienniku Gazecie Prawnej” (03.2025) czytamy, że ponad 70% samorządów wojewódzkich i powiatowych w Polsce zostało zmuszonych do „dostosowania strategii lokalnych” do tzw. celów horyzontalnych Komisji Europejskiej, w tym:

• „Wzmocnienia działań inkluzyjnych dla migrantów”

• „Promowania równości płci na wszystkich poziomach zarządzania”

• „Implementacji polityk klimatycznych na poziomie gminnym”

Co to oznacza w praktyce?

📍 Nie wdrożysz programu Centrum Integracji Cudzoziemców?
– Nie będzie kasy na drogi.

📍 Nie podpiszesz deklaracji „społecznej tolerancji”?
– Zapomnij o funduszach na edukację.

📍 Nie uwzględnisz „równości płci” w lokalnych inwestycjach?
– Zostajesz z pustym budżetem.

To nie współpraca. To nie „europejska solidarność”. To systemowy szantaż, który – jak pisze „Frankfurter Allgemeine Zeitung” – stał się dominującym mechanizmem sterowania krajami „opornymi ideologicznie”. To już nie demokracja. To zakamuflowana demokracja. Uśmiechnięta, wypolerowana, biurokratyczna, ale bezwzględna.

Unia nie mówi już: „masz wybór”. Unia mówi: „Masz zaakceptować wszystko, co ci narzucimy – albo nie dostaniesz ani grosza.” To nie są negocjacje. To gangsterski układ na poziomie kontynentalnym.

Jakie są narzędzia szantażu?

• Warunkowość funduszy.

• Obowiązkowe „check-listy” ideologiczne w projektach.

• Kontrola „równościowa” przez urzędników UE.

• Publiczne napiętnowanie „niepostępowych regionów”.

Lewacka ideologia nie chadza już pod rękę z argumentami. Przychodzi z portfelem i groźbą. I mówi: „Nie jesteś tolerancyjny? To nie zasługujesz na pomoc”.

Nie poprzesz agendy?
– Nie zbudujesz szkoły.
Nie podpiszesz deklaracji równości?
– Nie będzie przedszkola.
Nie zaakceptujesz „zielonej transformacji”?
– Twoje miasto zostaje z niczym.

To nie demokracja. To demokratura. Wersja light, ale z tym samym efektem: uciszonych ludzi, zniszczonych społeczności i upokorzonych samorządów. Na bazie których wyrosnąć ma nowa społeczność złożona z tzw. uchodźców.

W 2001 roku Oriana Fallaci ostrzegała nas przed wielokulturowym ubogacającym Europę eksperymentem:

„Milczenie w obliczu zła to współudział. Mówienie prawdy
staje się moralnym obowiązkiem.”

Dziś jej słowa brzmią jak proroctwo. Bo Europa – ta sama, która wyśmiewała „włoskie ostrzeżenia” – płonie.

🇫🇷 Francja – 750 stref „utraconych terytoriów”, gdzie państwo nie ma już żadnej kontroli.
🇩🇪 Niemcy – 41% podejrzanych o przestępstwa to cudzoziemcy (BKA, 2023).
🇸🇪 Szwecja – 450% wzrost zamachów bombowych w ciągu dekady.
🇮🇹 Włochy – Kalabria i Sycylia stały się przystanią dla przemytników ludzi.

I w tym właśnie momencie – zamiast powiedzieć: „Stop!” – Polska słyszy od Brukseli:

„Czas na integrację. Czas na adaptację. Czas na postęp.”

Kto się nie zgodzi, ten zostaje okrzyknięty populistą, ksenofobem albo… wrogiem demokracji.

Muammar al-Kaddafi przynajmniej nie owijał w bawełnę. Mówił wprost: „Niepotrzebni są terroryści. Niepotrzebni samobójcy. 50 milionów muzułmanów przekształci Europę w muzułmański kontynent.”

Dziś ten plan realizuje się… nie przez przemoc, ale przez naiwność europejskich elit.

Polska nie może stać się ideologiczną kolonią. Nie jesteśmy laboratorium społecznym, w którym eurokraci hodują sobie nowego człowieka. Nie jesteśmy kolonią testową, na której sprawdza się, ile ideologii jesteśmy w stanie przełknąć bez odruchu wymiotnego. I na pewno nie jesteśmy pionkiem w unijnej grze o to, kto szybciej zniszczy własną tożsamość w imię „tolerancji”. Jeśli zgodzimy się na to, co dzieje się dzisiaj – to nasze dzieci obudzą się w kraju, który będzie tylko geograficznie przypominał Polskę. Bo to nie jest wybór między „otwartością” a „ksenofobią”.

To jest wybór między:

• 🛑 wolnością a uległością – bo kiedy wszystko staje się obowiązkowe, wolność znika po cichu,

• 🛑 prawdą a polityczną fikcją – w której mówienie faktów to „mowa nienawiści”,

• 🛑 zdrowym rozsądkiem a ideologiczną utopią – gdzie nie wolno pytać „po co?”, tylko klaskać

Wypunktujmy absurdy, żeby nie było wątpliwości:

🔻 Samorząd nie może wybudować przedszkola bez „strategii równościowej”?
– Bo przecież sześciolatki muszą najpierw poznać „wrażliwość międzykulturową”.

🔻 Chcesz remontować drogę lokalną?
– Proszę bardzo, ale pod warunkiem, że uwzględnisz „zielone przystanki integracyjne” i „ścieżkę edukacyjną o różnorodności”.

🔻 Potrzebujesz środków na pomoc społeczną?
– Daj spokój, najpierw podpisz dokument, w którym zobowiążesz się do „włączenia osób z doświadczeniem migracyjnym w procesy decyzyjne”.

To nie jest wsparcie. To jest warunkowa lojalność wobec obcych narracji.

A wszystko to czyni się w imię „wartości europejskich”, które:

• nie mają źródła ani w greckim rozumie,

• ani w rzymskim prawie,

• ani w chrześcijańskim dziedzictwie.

To wartości z kartki, z PowerPointa, z genderowego podręcznika do zarządzania społecznością. A my, Polacy, mamy przyklasnąć i jeszcze się uśmiechnąć. Bo przecież jak nie – to się nas odetnie. Od funduszy, od projektów, od możliwości. I znów – jak pisał poeta:
„Nową przypowieść Polak sobie kupi,
Że i przed szkodą, i po szkodzie – głupi.”

Na koniec bez retoryki, ale zgodnie z faktami przypomnę, że:

🛑 W 2024 roku ponad 60% projektów samorządowych w Polsce uzależniono od podpisania „planu równościowego” (Ministerstwo Funduszy i Polityki Regionalnej).
🛑 43 gminy w Polsce zostały „zawieszone” w unijnych programach za „brak dostatecznego wsparcia dla integracji migrantów” (Raport KE, luty 2025).
🛑 29 samorządów zgłosiło do Rzecznika Praw Obywatelskich presję polityczną w kontekście programów „edukacji równościowej”.

A przecież wystarczy zdrowy rozsądek.
Wystarczy popatrzeć ludziom w oczy.
Zapytać mieszkańców: czy ktoś was pytał o zgodę?

Pamiętaj, kiedy rząd mówi, że to dla twojego dobra – sprawdź, komu naprawdę to służy. Bo kiedy polityk z uśmiechem na ustach mówi ci: „To dla twojego dobra” – to pierwsze, co powinieneś zrobić, to sprawdzić, czy przypadkiem nie stoi za nim ktoś z gotową fakturą i zamkniętą walizką.

Dziś pytają samorządy:
„Czy się ugniesz?” – przy programie integracyjnym, genderowym, migracyjnym, klimatycznym. Wybierz dowolny z katalogu.

Jutro zapytają:
„Czy już milczysz?” – bo skoro przyjąłeś pieniądze, to nie wypada się buntować.
Bo skoro raz uległeś, to znaczy, że już wiedzą, gdzie nacisnąć.

A pojutrze?
Nie zapytają wcale.
Po prostu zrobią.
Bez twojej zgody. Bez konsultacji. Bez słowa wyjaśnienia. Bo milczenie stanie się domyślną zgodą.

Wtedy będzie już za późno. Bo mechanizm ruszy. Bo deklaracje zamienią się w praktykę. Bo to, co dziś wygląda jak biurokratyczny absurd, jutro stanie się obowiązującym prawem.

Nie chodzi o spiski.
Chodzi o strategię – długofalową, metodyczną, bezczelną.

Chodzi o to, żeby Polska przestała być sobą – a zaczęła być kolejnym poligonem doświadczalnym dla europejskich ideologów, którzy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za skutki swoich pomysłów.

To nie jest czas na komfortowe milczenie. To jest czas, żeby mówić. Krzyczeć. Pisać. Protestować. Bo historia nie wybacza tym, którzy wiedzieli – i nic nie zrobili.