W dobie mówienia o różnego rodzaju kryzysach, warto zwrócić uwagę na przesłanie dwóch myślicieli. Pierwszy z nich to Plinio Correa de Oliveira. Drugi natomiast to Martin Buber. Pierwszy – znany i ceniony brazylijski intelektualista – mówi wprost, że źródło współczesnych kryzysów znajduje się w najgłębszych pokładach ludzkiego wnętrza.

 

Również Martin Buber zachęca nas do wglądu we własne wnętrze. Chce niejako wskazać palcem miejsce, gdzie znajduje się największy potencjał odwagi i kryzysu współczesnego człowieka. Bardzo dobrze taki stan rzeczy wykazał w pewnym krótkim opowiadaniu. „Po śmierci rabbiego Uriego ze Strzelisk rabbi z Kalewa zapytał jego ucznia, rabbiego Jehudę Cwi ze Stratyna, czego się nauczył od swojego mistrza. Rabbi Jehuda odpowiedział: Nauki mojego mistrza są jak manna, którą się spożywa i która w człowieku zostaje. Lecz gdy rabbi z Kalewa wciąż domagał się wyraźnej odpowiedzi, rabbi Jehuda rozdarł koszulę na piersi i zawołał: Zajrzyj do mojego serca! Tam są wyryte nauki mojego mistrza!”

 

Przykład rabina ze Stratyna, to poniekąd zobrazowane pytanie o to, co motywuje lub demotywuje mnie do działania? Do interpelacja o wskazanie z jakiej części pokładów ducha pochodzi inspirujący, czy krępujący naszą wolę kryzys wartości? Kto jest moim mistrzem, który w głębi serca wyrył zasady postępowania? Wybór wartości nie jest dziś łatwą decyzją. Wartości niosą ze sobą konsekwencje. W doświadczeniu kryzysu człowiek współczesny często czuje się zagubiony i pozbawiony sensu życia. Odczuwa wyraźnie, że: „Istniej różnica między znajomością drogi, a podążaniem nią”. Nie zastanawia się jednak nad tym, że brakuje mu jednak duchowych punktów oparcia i wartości, które nadałyby jego życiu kierunek i cel.

 

Często mówi się o tym, że kryzys moralny, wynika ze współczesnej kultury która często promuje egoizm, hedonizm i relatywizm moralny. Taki stan rzeczy prowadzi to do zaniku podstawowych wartości, takich jak dobro, prawda i sprawiedliwość. Współczesna cywilizacja jest coraz bardziej zdominowana przez technologię i konsumpcjonizm. To z kolei prowadzi to do alienacji człowieka i utraty więzi ze wspólnotą.

 

Plinio Correa de Oliveira, w dokonanej przez siebie diagnozie kryzysu stwierdza: „Kryzysy wstrząsające dziś światem – kryzys państwa, rodziny, gospodarki, kultury, itd. – nie są niczym innym jak tylko różnorakimi aspektami jednego fundamentalnego kryzysu, którego polem działania jest sam człowiek. Innymi słowy, te kryzysy mają swoje korzenie w najgłębszych problemach duszy, skąd rozciągają się na całą osobowość współczesnego człowieka i wszystkie jego działania” – Plinio Correa de Oliveira.

 

Nie ulegajmy jednak pesymizmowi. Uwierzmy w to, że człowiek jest zdolny do przezwyciężenia tych kryzysów. Człowiek potrzebuje nade wszystko powrotu do wartości duchowych i religijnych. Musi odnaleźć sens życia w Bogu i w miłości bliźniego. Potrzebna jest odbudowa wartości moralnych i powrót do etyki opartej na prawie naturalnym. Musimy odbudować kulturę i oprzeć ją na wartościach takich jak prawda, solidarność oraz szacunek dla tradycji.

 

Bądźmy świadomi tego, że kryzysy były, są i będą. Najważniejsze to wsłuchać się w głos swojego sumienia, wyjść do drugiego człowieka i przestać żyć na powierzchni i zacząć się wzbijać ku górze. W końcu: „Tylko orły szybują nad graniami i nie lękają się przepaści, wichrów i burz. Musicie mieć w sobie coś z orłów! – serce orle i wzrok orli ku przyszłości. Musicie ducha hartować i wznosić, aby móc jak orły przelatywać nad graniami w przyszłość naszej Ojczyzny”. Tego nas uczył kardynał Stefan Wyszyński.