W czasach PRL-u wystarczyło być członkiem PZPR lub ZSMP, by otwierały się przed tobą drzwi na studia. Wyniki w nauce? Talent? Ciężka praca? Nieważne. Liczyła się ideologiczna przynależność. Dziś widzimy, jak te mechanizmy wracają w nowej odsłonie. Od 2026 roku „przyjazność LGBT+” stanie się jednym z kryteriów w rankingach szkół. Czy to znaczy, że liczyć się będą ideologiczne wytyczne, a nie rzetelna edukacja? Czy to oznacza, że szkoły, które stawiają na naukę, ale nie podporządkują się nowym normom, zostaną zdegradowane?

Warto w tym miejscu dopytać o to, gdzie w takim stanie rzeczy jest miejsce na praw rodziców? Konstytucja RP mówi jasno, to rodzice mają prawo do wychowywania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Tymczasem decyzje, które mają wpływ na edukację i wychowanie naszych dzieci, podejmowane są bez konsultacji z rodzicami. Czy naprawdę mamy się zgadzać, że ideologia ważniejsza jest od wartości wyniesionych z domu.

Dopytuję o to, gdzie tutaj jest ta równość, pani Nowacka? Czy równość oznacza promowanie jednych kosztem innych? Czy naprawdę chcemy, by o pozycji szkoły i przyszłości dzieci decydowały wskaźniki „otwartości” zamiast talentu i wyników? Czy rodzice muszą być zawsze przez Panią marginalizowani? Czy decyzje dotyczące edukacji muszą być zawsze podejmowane ponad głowami rodzin?  Zamiast wspierać rodziców i młodzież, szkoły będą musiały działać poprzez narzucanie wartości, które nie zawsze są zgodne z tym, co rodzice uznają za słuszne w procesie wychowawczym?.

Pani Minister, szkoła to nie miejsce ideologicznej walki. Każde dziecko ma prawo do równego traktowania. Tymczasem nowe kryteria promują wyłącznie wybrane grupy i wartości, marginalizując innych. Czy naprawdę dążmy do tego, by zdolny uczeń, który ciężko pracuje i osiąga sukcesy, był pomijany tylko dlatego, że jego szkoła nie wpisuje się w ideologiczny schemat LGBT?

Musimy sobie uświadomić, że polska szkoła musi pozostać przestrzenią nauki i rozwoju. Musimy jasno i wyraziście powiedzieć, że nie zgadzajmy się na narzucanie dzieciom wzorców, które niszczą fundamenty naszej kultury i tradycji. Szkoła powinna uczyć rzetelnej wiedzy, rozwijać talenty i przygotowywać do życia, a nie poddawać się presji ideologii.

Paradoksalnie historia zatacza koło, a ideologia zapanowała nad zdrowym rozsądkiem. Wracamy do czasów, kiedy o przyszłości nie decydowała wiedza, ciężka praca i talent, lecz lojalność wobec ideologii? W przeszłości wystarczyło być członkiem PZPR lub ZSMP, by otwierały się drzwi na studia czy do wymarzonej kariery. Wyniki w nauce były mniej ważne niż odpowiednia przynależność. Teraz tradycji stało się zadość – historia zdaje się powtarzać.

Od 2026 roku „otwartość” szkoły, w tym jej „przyjazność LGBT+”, będzie jednym z kryteriów prestiżowego rankingu liceów i techników. To oznacza, że o pozycji szkoły zdecyduje nie tylko wynik matur czy sukcesy w olimpiadach, ale przede wszystkim wytyczne światopoglądowe. Czy naprawdę to krok w stronę lepszej edukacji, czy raczej powrót do czasów, gdy ideologia przysłaniała zdrowy rozsądek?

W PRL o pozycji człowieka decydowało pochodzenie społeczne i przynależność do partii. Wprowadzono „punkty za pochodzenie”, które preferowały młodzież z rodzin robotniczych i chłopskich, marginalizując tych, którzy – choć zdolni – pochodzili z rodzin inteligenckich. Teraz mamy nową wersję tego systemu. Szkoły, które nie będą spełniały ideologicznych wytycznych „otwartości”, spadną w rankingach, tracąc szansę na uznanie i przyciągnięcie ambitnych uczniów. Jeśli szkoła osiąga świetne wyniki w nauczaniu, przygotowuje olimpijczyków i gwarantuje wysoki poziom edukacji, dlaczego miałaby być degradowana za brak zaangażowania w ideologiczne programy? Dlaczego zdolni uczniowie mają cierpieć przez decyzje, które nie uwzględniają ich pracy i talentów? Konstytucja RP jasno mówi, że rodzice mają prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. A co się dzieje? Rodziców znów pomija się w dyskusji. Decyzje dotyczące edukacji, wartości przekazywanych w szkole i sposobu kształcenia młodych ludzi podejmowane są ponad ich głowami.

Czy naprawdę chcemy, by szkoła zamiast wspierać rodzinę, zaczęła ją zastępować? Czy naprawdę zgadzamy się, by o przyszłości młodych ludzi decydowały wskaźniki „otwartości” zamiast ich talentu, ciężkiej pracy i wyników w nauce? Historia pokazuje, że narzucanie ideologii w edukacji nie prowadzi do rozwoju, lecz do stagnacji. W czasach PRL-u szkoła miała wychowywać „nowego człowieka” – lojalnego wobec władzy, odrzucającego tradycję i wartości rodzinne. Dziś wygląda to podobnie, choć w innej formie.

Edukacja powinna być przestrzenią nauki, dialogu i poszukiwania prawdy – a nie polem ideologicznej walki. Każdy uczeń, bez względu na swoje przekonania czy wartości wyniesione z domu, powinien mieć równe szanse na rozwój i sukces. Rodziny, które są fundamentem wychowania, muszą być wysłuchane. Polska szkoła powinna wspierać rodziców w ich roli wychowawczej, a nie zastępować ich decyzje. Nie pozwólmy, by ideologia gender ponownie podporządkowała sobie edukację. Rodzice, uczniowie i nauczyciele muszą zjednoczyć się, by chronić neutralność szkoły i walczyć o edukację opartą na wiedzy, rzetelności i wartościach, które budują przyszłość – a nie ją niszczą. Polska szkoła powinna być miejscem nauki i rozwoju, a nie przestrzenią dla ideologicznych eksperymentów.

Nowe kryteria „otwartości” przypominają dawne punkty za pochodzenie, które promowały jednych kosztem drugich. Tymczasem prawdziwa edukacja powinna być neutralna, otwarta na różnorodność przekonań i skoncentrowana na rozwijaniu talentów, a nie na podporządkowywaniu się ideologicznym schematom. Rodzice, powinni powiedzieć dość! Powinni zawalczyć o polską szkołę, która wspiera nasze dzieci w budowaniu przyszłości opartej na prawdzie, wiedzy i wartościach.

Od 2026 roku edukacja w Polsce przestanie być przestrzenią rozwoju wiedzy i talentów, a stanie się narzędziem ideologicznej tresury. Zamiast doceniać ciężką pracę, wyniki matur i sukcesy w olimpiadach, wprowadza się kryteria „otwartości”, które podporządkowują szkoły światopoglądowym eksperymentom. To nie postęp – to powrót do czasów, gdy o przyszłości decydowała lojalność wobec narzuconej ideologii, a nie zdolności i wysiłek. Czy naprawdę chcemy, by młodzież oceniano nie za to, co osiągnęła, ale za to, jak bardzo pasuje do nowego ideologicznego schematu? To atak na rodziny, dzieci i przyszłość naszego kraju. Edukacja ma służyć prawdzie, nie ideologicznym interesom. Nie zgadzajmy się na to!

Przypomnijmy sobie, że do tej pory w rankingu liceów i techników „Perspektyw” brano pod uwagę mierzalne kryteria, takie jak: wyniki egzaminów maturalnych, sukcesy w olimpiadach przedmiotowych, wyniki egzaminów zawodowych (w przypadku techników). Nowe kryterium minister Nowackiej zmienia dotychczasowe zasady gry, w ramach której oceniane będą: uczestnictwo szkół w programach międzynarodowych, takich jak Erasmus+, realizacja projektów społecznych (np. „Zwolnieni z Teorii”, sukcesy w inicjatywach promujących postawy „przyjazne LGBT+” (np. program „Szkoły Przyjazne LGBT. Chociaż cele takie jak promowanie tolerancji czy współpraca międzykulturowa mogą wydawać się pozytywne, sposób ich implementacji budzi wątpliwości. Czy takie wskaźniki mają cokolwiek wspólnego z jakością edukacji? Czy nie prowadzą one do podziału szkół na „ideologicznie poprawne” i „niepoprawne”?

Zadajmy również pytanie o to, Czy rodzice zostali wysłuchani w tej materii? Konstytucja RP gwarantuje rodzicom prawo do wychowywania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Tymczasem decyzje o wprowadzeniu nowych kryteriów zostały podjęte bez konsultacji z rodzicami. Czy naprawdę mamy się zgodzić na to, że edukacja naszych dzieci będzie podporządkowana światopoglądowym schematom? Rodzice, którzy są odpowiedzialni za wychowanie swoich dzieci, mają prawo wymagać, aby szkoła była miejscem nauki i rozwoju, a nie polem ideologicznych eksperymentów. Dlaczego decyzje tak kluczowe dla przyszłości młodzieży podejmowane są ponad głowami rodzin?

To w czasach komunistycznej dyktatury w PRL-u o przyszłości decydowała przynależność do PZPR lub ZSMP. Wyniki w nauce i talent nie miały większego znaczenia, jeśli ktoś nie spełniał ideologicznych wymogów. Historia zatacza koło. Dziś, zamiast wynagrodzenia za ciężką pracę, wyniki w nauce i osiągnięcia w olimpiadach, o pozycji szkoły zacznie decydować ideologiczna „otwartość”. Czy naprawdę chcemy, by zdolni uczniowie, którzy pracują ciężko na swoje wyniki, byli pomijani tylko dlatego, że ich szkoła nie wpisuje się w ideologiczny schemat? Czy chcemy, aby szkoły, które stawiają na rzetelną edukację, były degradowane za brak uczestnictwa w programach promujących konkretne wartości światopoglądowe?

Nie zgadzajmy się na to! Edukacja powinna być neutralna, oparta na wiedzy i rozwoju talentów. Szkoła ma uczyć myślenia, a nie podporządkowywać się ideologicznym naciskom. Rodzice, uczniowie i nauczyciele muszą zjednoczyć się, by chronić przestrzeń edukacyjną przed wpływami, które niszczą jej neutralność. Ponadto polska szkoła powinna być miejscem nauki, a nie ideologicznej walki. Dziś decydujemy o przyszłości naszych dzieci. Nie pozwólmy, by edukacja stała się narzędziem światopoglądowego eksperymentu.

Udostępnij ten wpis i pokaż, że nie zgadzasz się na zmiany, które mogą zniszczyć polską edukację!

#Edukacja #Rodzina #PrawoDoWychowania #NieDlaIdeologii